Chances are I might disappear (2010-lopend)
Vanaf haar twintigste begint de Deense fotograaf Malou Bumbum zichzelf obsessief te fotograferen, in een poging haar omgeving te begrijpen en antwoorden te vinden op de problemen die ze ondervindt. Ze wil weten hoe ze eruitziet, haar steeds veranderende lichaam vastleggen. Ze fotografeert zichzelf als ze klappen heeft gehad van haar ex-vriend, maakt een selfie met haar broers en zussen bij haar overleden moeder, legt zichzelf vast als ze dronken en verdrietig op bed ligt en als ze in een Thais meer springt tijdens een gedenkwaardige ontmoeting.
‘Chances are I might disappear’ is een nog steeds uitdijend archief van inmiddels rond de 800 zelfportretten, waarin Bumbum vragen stelt over haar identiteit en wat het betekent om een vrouw te zijn in de hedendaagse samenleving. Haar serie is een therapeutisch proces dat haar helpt om met het leven om te gaan. Ze voelt zich aangetrokken tot de verbinding tussen geest en lichaam, hoe deze elkaar uit het oog kunnen verliezen en hoe de camera daarbij de verbindende, helende schakel kan zijn. Het werk was in 2018 voor het eerst te zien als intense installatie op het afstudeerfestival van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en neemt steeds sindsdien steeds nieuwe vormen aan. In de Noorderlicht studio presenteert ze een nieuwe selectie uit haar serie.
