LES FOUS D'ABIDJAN
Kasco fotografeerde de krankzinnigen in Abidjan. Hij bezocht hen eerst zonder camera en probeerde hun levenswijze en manier van denken te begrijpen.
In Afrika denkt men vaak dat zij bezeten zijn door een demon of een godheid en uit sommige dorpen worden zij zelfs verdreven. Ze lopen dan naar de stad en worden aan hun lot overgelaten. Kasco fotografeerde ze in de goot, slapend op straat, schreeuwend en naakt ronddwalend. Sommigen weten dat ze gefotografeerd worden en schreeuwen naar de fotograaf of kijken afwezig in de camera. Anderen zijn verzonken in hun eigen wereld en lijken zich nergens van bewust. De foto’s zijn confronterend; het is alsof je de wereld van deze mensen binnenstapt. Kasco ziet zijn foto’s niet als kunst en het is niet zijn bedoeling om te moraliseren. Hij probeert de maatschappij waarin hij leeft enkel met een kritische blik te benaderen. Hij is geïnteresseerd in de solidariteit in het dagelijks leven van Afrika en vraagt zich af of je daarvan kunt spreken als je mensen op straat ziet die in andere delen van de wereld opgevangen zouden worden.
