Travel Plans

Al meer dan 40 jaar werkt Jeffrey Silverthorne gestaag aan een oeuvre dat zich ophoudt aan de rand van de Amerikaanse samenleving. In de confronterende overzichtstentoonstelling Travel Plans, die vergezeld gaat van een gelijknamige boekpublicatie, stelt de fotograaf onverholen de grote levensvragen over sex en de dood.

Lang voordat Andres Serrano de shock value van lijken ontdekte en Sally Mann ontbinding vastlegde op 19de eeuwse ‘natte platen’, liep Jeffrey Silverthorne in 1972 met zijn camera een mortuarium binnen. In zwart-wit legde hij de pasgestorvenen vast: een sensuele vrouw die stierf in haar slaap, ernstig fronsende baby’s, een jongetje dat is aangereden door een auto. Het zijn foto’s waarvan je weg wilt kijken, al lukt het je niet. Hoe langer je kijkt, hoe meer de beelden verdiepen. Naast de initiële schok en walging roepen ze vragen op de over specifieke omstandigheden – vaak in de titel deels beantwoord – en het arbitraire lot. En daarmee: compassie.

Deze indringende en verontrustende foto’s schraagden Silverthorne’s reputatie. In de jaren die volgden verbreedde hij zijn palet, verdiepte hij zijn fascinaties en ontwikkelde hij zich tot een meester van de techniek. Hij creëerde naargeestige fantasiewerelden bevolkt door poppen en ensceneerde dubbelzinnige naakten. Extreme onderwerpen bleven zijn voorkeur houden. Hij was te vinden in bordelen, in de gemeenschap van travestieten en transseksuelen, in de wereld van dwergworstelaars en bodybuilders.

Je zou hem een kind van Diane Arbus kunnen noemen, maar waar je je bij haar een zeker voyeurisme gewaar wordt, is Silverthorne erin geslaagd zichzelf via zijn werk steeds zichtbaarder en kwetsbaarder te maken. ‘Ik maak beelden om te herinneren,’ zei hij ooit, ‘niet zozeer van datgene wat ik vastleg, maar mijn eigen gevoelens en reacties.’