Unlearning Photography
Fotografie is in meerdere opzichten toxisch: veel analoge processen zijn giftig, de digitale stroom beelden slurpen energie, maar ook is fotografie een mediator van machtsstructuren door categorisatie en definitie. Als kunstenaar werkend met fotografie, houdt Risk Hazekamp (hen/hun) zichzelf medeverantwoordelijk voor de bijdrage van fotografie aan het bepalen welke verhalen we wel en welke we niet waarnemen. Hen zoekt naar alternatieve, niet-chemische en (voor zover mogelijk) onbevooroordeelde methodes, alsof we kijken door niet-menselijke ogen.
Hazekamp is gefascineerd door de Cyanobacterie, die als ‘uitvinder’ van fotosynthese aan de basis staat van onze evolutie toen ze onze atmosfeer met zuurstof vulde. De Cyanobacterie leeft al drie miljard jaar op Aarde en kan met recht een ware overlevingskunstenaar genoemd worden. Zij floreert zelfs bij ecologische verstoringen, bijvoorbeeld in contact met fotografisch materiaal, waarop de bacterie sporen nalaat. Maar diezelfde Cyanobacterie, die aan de bron van het leven stond, wordt nu vooral zelf als toxisch gezien.
