No man’s land
Al meer dan een eeuw wint het energiebedrijf RWE steenkool in het Duitse Rijnland. De mijnen verplaatsen zich langzaam door het landschap en de gigantische graafmachines vernietigen alles wat in hun weg staat. Deze destructie van bossen, dorpen en velden is, net als de klimaatcrisis, een sluipend proces.
RWE oefende macht uit op alle aspecten van het leven; de sociale structuren, de regionale politiek en het land zelf. De machteloosheid tegenover dit verlies van hun grond is een collectief trauma van de mensen in de regio. Maar niet iedereen is even zwaar getroffen en niet iedereen reageert hier hetzelfde op. Na een decennium van verzet tegen de vernietiging van velden, bossen en dorpen besloot de Duitse regering in 2021 tot een vervroegde uitfasering van de winning van steenkool rond het jaar 2030. Nu het einde van de steenkoolproductie in Duitsland in zicht komt, geeft de tanende macht van RWE de lokale gemeenschappen de hoop dat ze hun lot weer in eigen handen kunnen nemen.
Tussen 2017 en 2023 bezocht Daniel Chatard de regio keer op keer om getuige te zijn van de sluipende vernietiging. In 2021 begon hij zijn foto’s te presenteren in boeken met blanco pagina’s en vroeg hij mensen die hij ontmoette hun commentaar op deze bladzijden achter te laten. Deze reacties lokten weer reacties uit en zo ontstond er langzaam een dialoog. Door dit proces biedt Chatard ruimte voor reflectie tussen mensen die verschillende wegen kiezen om met hun verlies en machteloosheid om te gaan en voor een collectief proces waarin dit trauma besproken kan worden.
