Extendable Ears (2019-2020)
Toen hij tijdelijk bij vrienden inwoonde, realiseerde Sheng-Wen Lo zich dat ‘geluid’ subjectief is; wat de een als muziek in de oren klinkt, ervaart de ander als een marteling. Bovendien is de waarneming van geluid soortafhankelijk: honden, katten, vleermuizen en insecten horen bijvoorbeeld ultrasone geluiden die buiten het menselijk bereik vallen. Dat wil niet zeggen dat we zulke geluiden niet produceren; we gebruiken apparaten, gereedschappen en voertuigen waarvan de fabrikanten alleen het ‘hoorbare’ frequentiebereik vermelden. Lo vroeg zich af: produceer ik onbedoeld ultrasone geluiden die andere soorten irriteren? Om hierachter te komen, droeg hij in 2019 een maand lang continu een apparaat dat ultrageluid omzet in hoorbaar bereik, twee weken in Taiwan, twee weken in Nederland, om te kijken of hij er krankzinnig van zou worden. Dat leidde tot verrassende resultaten: hij kreeg onder meer bizarre dromen. Lo presenteert zijn bevindingen in 360° foto's, video's en fotografische scans van de droomdagboeken die hij bijhield.
Sheng-Wen Lo gebruikt in zijn werk stilstaand en bewegend beeld, geluid en soms ook videogames. Vanaf zijn vroege jeugd is hij gefascineerd door de relatie tussen dieren en mensen, die in zijn ogen de menselijke waarden, verhoudingen en collectieve herinneringen ten opzichte van hun omgeving weerspiegelen. In zijn vorige werken presenteerde hij dieren vanuit de menselijke perceptie, als product of attractie, ditmaal richt hij zich op de dierlijke ervaring van de mens in het dagelijks leven. Hij is de laboratoriumrat in zijn eigen experiment en probeert daarmee een debat op gang te brengen over onze relatie tot dieren.
installatie
mede mogelijk gemaakt door de Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam.
–> Next Nature
