Sterke Meisjes
Arnoud Bakker kan omschreven worden als een esthetisch romanticus. Hij is geobsedeerd door de idee van de ideale, allesomvattende vrouw, maar tegelijkertijd is daar het schrijnende besef dat zij niet bestaat.
Zijn werk lijkt één grootse poging haar alsnog te scheppen en voor de eeuwigheid te behouden. Bakker maakt hele series portretten en opnamen van vrouwelijke naakten, in de hoop uit deze verzameling losse, in zichzelf perfecte elementen te destilleren. Ooit zullen deze, in een nieuwe samenstelling, de volmaakte schoonheid belichamen. Als een alchemist experimenteert Bakker met fotografische technieken, extreme belichtingstijden en chemische procédés. Zijn modellen plaatst hij in tijdloze omgevingen; alleen de lichtval, niet de ruimte doet er toe. De jonge vrouwen poseren zonder gêne voor de oude pinhole camera. Zij geven zich net zolang bloot tot het lichtgevoelige papier hun wezen heeft gefixeerd. In deze intimiteit behoren ze in eerste instantie alleen de fotograaf toe, daarna zijn ze ook een beetje van ons.
