THE IMPOSSIBLE MONOLOGUES
Tussen feit en fictie ligt vaak maar een smal pad. Jorge Albán bewandelt die dunne scheidslijn wanneer hij intieme beelden van huishoudelijke aard combineert met ogenschijnlijk onsamenhangende uitspraken. De teksten verduidelijken de foto’s niet. Eerder versterken de ‘onmogelijke monologen’ het vervreemdende effect van Albáns close-ups van alledaagse handelingen. Albán lijkt vooral te zinspelen op rolpatronen in het gezinsleven. Maar de eigenaardige combinaties van woord en beeld roepen al dan niet bewust telkens nieuwe associatis op.
