ZONDER TITEL (Letland, 1983-1986)
Janis Knakis maakt foto’s omdat hij een grote hekel aan taal heeft. Zijn ervaring is dat taal en woorden de werkelijkheid verstoren en corrumperen. De alleroverheersende illustratie van deze stelling is voor hem de werking van propaganda, een alledaags fenomeen in het Letland van de jaren tachtig. Knakis verwerkte zijn opvattingen in een reeks donkere en surrealistische fotomontages. Deze montages waren evenzeer een protest tegen, als een alternatief voor de sociaal-realistische beeldtaal die werd voorgeschreven door de communisten – volgens Knakis ‘heersers in het tijdperk van de horror, die overal hun regels invoeren en de kleur uit de wereld drinken’.
