REMINISCENCES OF CHILDHOOD (Wit-Rusland, 1989)

Vanaf haar geboorte tot 1960, het jaar waarin ze zeven werd en haar ouders uit elkaar gingen, fotografeerde de vader van Galina Moskaleva zijn gezin. In 1988 kreeg ze de negatieven van haar vader cadeau. Moskaleva vond de foto’s eerder een psychologisch onderzoek dan een verzameling snapshots. Met behulp van de negatieven begon ze aan een reconstructie van haar vroegere leven. Daarbij stond niet het herinneren centraal, maar het herschrijven. Het communisme construeerde een verleden dat de hedendaagse Rus het liefst wil vergeten. Moskaleva wil de herinnering aan dit verleden juist tot leven brengen. Daartoe bewerkt ze letterlijk de beelden van haar jeugd door ze in te kleuren en te dupliceren. Het laatste verwijst naar ‘het geheugen dat nooit statisch is, maar altijd in beweging’.