Henri Cartier-Bresson

Henri Cartier-Bresson (1908-2004), geboren in Chanteloup-en-Brie, Seine-et-Marne, ontwikkelde al vroeg een sterke fascinatie voor schilderen, en in het bijzonder voor het surrealisme. In 1932, na een jaar in Ivoorkust te hebben doorgebracht, ontdekte hij de Leica – zijn favoriete camera vanaf dat moment – en begon een levenslange passie voor fotografie. In 1933 had hij zijn eerste tentoonstelling in de Julien Levy Gallery in New York. Later maakte hij films met Jean Renoir.
Hij werd krijgsgevangen genomen in 1940, ontsnapte bij zijn derde poging in 1943 en sloot zich vervolgens aan bij een ondergrondse organisatie om gevangenen en ontsnapte vluchtelingen bij te staan. In 1945 fotografeerde hij met een groep professionele journalisten de bevrijding van Parijs en vervolgens filmde hij de documentaire Le Retour (The Return).
In 1947 richtte hij samen met Robert Capa, George Rodger, David ‘Chim’ Seymour en William Vandivert Magnum Photos op. Na drie jaar reizen in het Oosten keerde hij in 1952 terug naar Europa, waar hij zijn eerste boek publiceerde, Images à la Sauvette (in het Engels gepubliceerd als The Decisive Moment). Hij legde zijn benadering van fotografie als volgt uit: ‘”Voor mij is de camera een schetsboek, een instrument van intuïtie en spontaniteit, de meester van het moment dat, in visuele termen, tegelijkertijd bevraagt ​​en beslist. Het is door zuinigheid met middelen dat men tot eenvoud van uitdrukking komt.”