Écosystèmes
‘Écosystèmes’ is een futuristische fabel over de relatie tussen mens en dier. In Azzopardi’s onderzoek naar nieuwe verhoudingen tussen de verschillende soorten zet zij verbondenheid centraal, als een broodnodige omslag in ons denken, die afstand neemt van het tijdperk waarin financieel kapitaal centraal staat.
Gedurende lange tijd heeft het westerse denken al het mogelijke gedaan om zaken helder van elkaar te scheiden. Mens van dier, natuur van cultuur, alsof wij als mens boven, of zelfs buiten de rest van het leven staan. Deze manier van denken heeft ertoe geleid dat we natuur gingen zien als dienstbaar aan de mens, als slechts een economische hulpbron. Dit ‘Kapitaloceen’ is een tijdperk dat de mens in de negentiende eeuw in gang heeft gezet en dat nu een apotheose bereikt met een natuur die op omvallen staat. De onderlinge afhankelijkheden tussen mens en natuur zijn vergeten, ondanks de wetenschappelijke inzichten over de fragiele balans van ons ecosysteem: zo staat de mens qua DNA dichter bij de chimpansee, dan de chimpansee bij de gorilla.
Azzopardi projecteert zichzelf naar een fictieve toekomst, waarin onze relatie met al het andere dat leeft weer in balans is en waar metamorfoses een reële mogelijkheid zijn. ‘Écosystèmes’ is een surreële, dromerige plek, waarin niet dat wat ons kan dienen centraal staat, maar dat wat ons bindt. Een omkering in ons denken over wat leven betekent.