pays / paysage - land / landscape
Pays/paysage land/landscape is een tentoonstelling over de benaderingen van het landschap in het werk van Awoiska van der Molen en Rob Nypels. De titel draagt de vele manieren hoe het te benaderen in zich. Het raakt zowel land, grond, aarde, alsook het landschap dat daar altijd een verbeelding van is. Plaats, tijd, vorm; elementen die in het werk van Awoiska van der Molen en Rob Nypels bij elkaar komen. In hun beelden is het landschap een constructie. Deze staat symbool voor het innerlijke gebied waarin een neutraal terrein wordt omgevormd tot een emotioneel landschap.
In twee ‘vertellingen’, Een zekere wildernis en Het wilde landschap, tast gastcurator Leo Divendal de benaderingswijzen van beide fotografen af. Het wilde landschap van Rob Nypels wordt getypeerd door het zoeken naar het pure gevoel in kleur en licht, waarin alle componenten zich verhouden in een gecontroleerde spanning tot elkaar. Daarbij worden verwijzingen naar specifieke plekken vermeden. Awoiska van der molen diept in Een zekere wildernis haar vereniging met het landschap uit in de stilte van de nacht. Dit resulteert, in al zijn kaalheid en afgeschraapte essentie, in diep zwarte beelden.
Opening 14/9
Iedereen is welkom op de opening van de tentoonstelling pays/paysage land/landscape van Rob Nypels en Awoiska van der Molen op 14 september om 17.00 uur.
Gastcurator Leo Divendal zal de tentoonstelling openen in samenwerking met gitarist en fotograaf Jan Voster in aanwezigheid van de beide fotografen,
‘In deze samenvoeging presenteer ik hun werk in al zijn ruimtelijkheid en leegte omdat het werk van beiden een contrast vormt in benadering maar ook elkaar onder druk zet, het laat zich lezen als een gedicht. Een zekere wildernis. Het wilde landschap. Gecondenseerd, intensief samengebracht tot een nog ongezien landschap, gevormd door tegengestelde gelijken, dat is wat hun werk verbindt. Dat kan enkel omdat er een bijzondere verwantschap aan ten grondslag ligt.
De architectuur van de Noorderlicht Fotogalerie leent zich hier bij uitstek voor. De grote zaal, gekaderd in delen door muurzuilen gescheiden, laat zich lezen als een boek, de muurdelen vormen de pagina’s. In de benedenruimte worden kleinere werken getoond. Een aparte ruimte wordt ingericht rondom een associatieve verzameling van inspiratiebronnen, verwijzingen en connotaties, geduid door de kunstenaars zelf. ‘
Leo Divendal