Magic City
Op de boekenplank van Beatrice Schuett Moumdjian staat ‘The Magic City’ uit 1913 van Edith Nesbit. De bekende Engelse kinderboekenschrijfster bedacht het bouwen van magische steden als een speelse manier voor jong en oud om de architectuur in de eigen omgeving te onderzoeken. Hierdoor geïnspireerd besloot Schuett Moumdjian om een ‘Magic City’ te bouwen om haar persoonlijke biografie te verbinden met de wereldgeschiedenis.
Uit alledaagse voorwerpen en eetwaren die ze in haar huis vond, creëerde ze een stadsgezicht, met gebouwen die onder meer herinneringen oproepen aan kerken in typisch Armeense architectuur. De meesten daarvan liggen in puin of zijn verwoest na de heerschappij van het Ottomaanse rijk of meer recente geweldsuitbarstingen, maar Schuett Moumdjian kent ze uit de boeken uit haar bibliotheek.
Tijdens het bouwen van haar magische stad voelde ze zich verbonden met haar familieleden die zijn vermoord en met hen die het Ottomaanse rijk ontvluchtten om zich in Bulgarije te vestigen. Daarnaast gebruikte ze symbolen van de homogene Oost-Duitse samenleving, waar ze als kind de status van migrant kreeg en het doelwit van racisme werd. Zo claimt ze haar plek tussen de culturen waarmee ze opgroeide en schudt ze de belemmerende identiteiten af die haar van buitenaf werden opgelegd.
