Nazar - Westerse ogen

In de voormalige Manege, een door Noorderlicht tot expositieruimte omgebouwde locatie, wordt de Arabische wereld getoond door (voornamelijk) westerse fotografen. Op uiteenlopende manieren belichten ze politiek, cultuur, religie en het dagelijks leven. Ondanks hun vaak lange verblijf in de regio bleven ze onvermijdelijk buitenstaanders. De culturele verschillen vormen een barrière, maar de blik van de buitenstaander biedt tevens nieuwe perspectieven.

Weinig gebieden zijn zoveel in het nieuws als de Arabische wereld. De westerse journalistiek richt zich massaal op deze regio, die vaak wordt vereenzelvigd met oorlog, conflict en terreur. De inval in Irak, het islamitisch fundamentalisme, de strijd tussen Israël en de Palestijnen: ze bepalen het beeld van een gebied dat in oppervlakte ruwweg twee keer Europa beslaat.

Maar hoe terecht is dat beeld? De Nederlandse fotografe Annette den Ouden ging op onderzoek en trof een islamitische wereld die helemaal niet zo dreigend is als in het Westen vaak wordt voorgesteld. Meer fotografen zochten naar de kleine verhalen achter het grote nieuws. Laura Junka vroeg zich af wat Palestijnen in hun vrije tijd doen. Magnum-fotograaf Abbas documenteerde het verdwijnen van Saddam Hoessein uit het Irakese straatbeeld.

Achter krantenkop en breaking news schuilt het leven van alledag. Na een burgeroorlog die vijftien jaar geleden is beëindigd, is de Libanese hoofdstad Beiroet van een ruïne uitgegroeid tot een metropool van westerse allur. Hoe voelt het om dagelijks tegen de muur aan te kijken die Israël om de Palestijnse gebieden heeft geplaatst? En hoe is het om als Amerikaanse soldaat in het gevaarlijkste gebied van Irak te moeten patrouilleren?

Vooral Westerse fotografen – al dan niet met Arabische wortels – als Paul Blackmore, Jeroen Kramer en Gaston Zvi Ickowicz geven antwoord op deze vragen. Waar veel westerse media aan de oppervlakte blijven, graven zij door. Dezelfde drang tot nuancering is te vinden bij fotografen als Alison Bradley, Denis Dailleux en Zbigniew Kosc. Met hun klassieke beelden lijken zij zich achter historische fotografen als Lehnert & Landrock te scharen, maar ze willen vooral oog houden voor de schoonheid en culturele rijkdom van de Arabische wereld.