SERATONIN (Polen, 2008-2009)
Soms zie je iemand lopen, die je om onduidelijke redenen fascineert. Neem de Poolse Ewa, een oudere vrouw in Krakau. Buurtgenoot Lorenzo Castore wist na jaren in haar wereld door te dringen. Zijn eerste bezoek aan Ewa’s huis omschrijft Castore als het verlaten van de normale wereld. ‘Je komt in een andere dimensie, een innerlijk landschap, een geestgesteldheid. De verarming is overal, alles is aan het rotten, alles stinkt.’ Ewa blijkt samen te wonen met haar broer Piotr. Ooit behoorden ze tot de gegoede burgerij, maar inmiddels is de familie aan lager wal geraakt. Castore probeert aan de hand van eigen foto’s én de jeugdfoto’s die Ewa en Piotr hem gaven hun leven te reconstrueren. Waarom? ‘Om een menselijke ervaring te delen. Niet te oordelen, maar open te staan voor onverwachte schoonheid. Voor alles wat we niet weten en waarover we niet kunnen spreken.’
