RESIDENTE PULIDO

Alexander Apóstol behoort tot een jonge generatie die zelfkritiek op de Latijns-Amerikaanse identiteit en heersende clichés niet uit de weg gaat. Zo stelt hij met de fotoserie PASATIEMPOS (Tijdverdrijf, 1998) de archetypische ‘Latin-macho’ aan de kaak, zoals die in mannenbladen wordt gedicteerd. Apóstols laatste project RESIDENTE PULIDO (Gepoetste Flats, 2002) is een vervolg op dit thema. De rationalistisch-modernistische architectuur stamt uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, toen de economie in Venezuela en andere Latijns-Amerikaanse landen explosief groeide door de oliewinning. Met digitale technieken heeft Apóstol alle ingangen weggeretoucheerd en de buitenmuren van glas of porselein voorzien. De vijftig jaar oude flats veranderen daardoor in ontoegankelijke monumenten. De massieve monolieten herinneren niet alleen aan vervlogen, betere tijden; voor Apóstol zijn de gebouwen met hun gesloten maar fragiele buitenkant ook een metafoor voor de arrogante, masculiene man.