Noorderlicht Fotomanifestatie 2014: An Ocean of Possibilities

De 21ste Noorderlicht Internationale Fotomanifestatie is geïnspireerd door de groeiende zoektocht naar andere mogelijkheden om onze gezamenlijke toekomst vorm te geven, als hoopgevend ant- woord op het haperen van de machine van de globale economische en politieke systemen.

Met To Have and Have Not (2013) belichtte Noorderlicht achtergronden en hoofdbetrokkenen van de huidige wereldwijde economische en politieke crisis. Na het ontleden van wat er mis ging, vraagt An Ocean of Possibilities naar het daadkrachtig potentieel van hen die dwars op de status quo een eigen koers uitzetten.
Dit kunnen particulieren of kleine gemeenschappen zijn, bedrijven die denken in termen van duurzaamheid, of sociale ondernemingen. Ongeacht hun vorm proberen ze een betere toekomst te realiseren, niet alleen voor zichzelf maar ook voor anderen, zelfs als dat onzekerheid in het vooruitzicht stelt.

Sommige politieke analisten spreken van de uitdagingen waar we voor staan als een crisis of agency. Ze gebruiken de term om de strijd te duiden rond de mondiale bedrijven en hun financiële macht, die met hun overwicht een bedreiging voor de soevereiniteit van nationale staten betekenen, de representatieve democratie ondermijnen en het ecosysteem van de hele planeet aantasten. Binnen dit kader lijkt van de gewone mensen niet veel meer te worden verwacht dan een passieve rol als consument of toeschouwer, of als leverancier van steeds goedkopere arbeid.

Omdat de effecten van deze strijd rond vertegenwoordiging en zeggenschap ons steeds directer raken, wordt deze crisis ook als een vraag naar ons eigen handelen ervaren. Sommigen zien dit als een uitdaging om de zeggenschap over wie en wat hun leven bepaalt terug te veroveren te midden van sociale structuren die in een alarmerend tempo uiteenvallen, terwijl het anderen dwingt de voorwaarden van hun bestaan op nieuwe gronden te stoelen.

Tegelijkertijd raken we erin geoefend onszelf te zien als bewoners van een planeet, dankzij de resultaten van wetenschappelijk onderzoek dat mondiale processen bestudeert, of met spectaculaire beelden van Mars en ons zonnestelsel terugkomt. We zijn ons er terdege bewust van geworden, dat de gedeelde verantwoordelijkheid voor een in wezen fragiele thuisbasis – en nog steeds de enige die we hebben – niet bij de grenzen van het eigen land ophoudt, maar zich tot de hele planeet verhoudt. De enormiteit van deze gedachte is intimiderend en de recente geschiedenis heeft aangetoond dat we serieuze problemen hebben de consequenties te begrijpen, laat staan er naar te handelen. Onder de jongere generaties, die in het tijdperk van het internet en wereldwijde mobiliteit zijn opgegroeid, begint zich een begrip te ontwikkelen van wat wereldburgerschap zou kunnen inhouden. Ze voelen zich minder gebonden aan naties, religies, culturen, landen, en leiden een nomadisch leven, gedwongen of omdat ze ervoor kiezen. Zij zijn ook degenen die zich afvragen, zoals kunstenaar, ingenieur en activist Natalie Jeremijenko deed in een recent interview: “What to do (…) in the face of so many environmental and political challenges. What do I do as an individual, collective, or community? How do we produce a desirable future? Do we have any agency to imagine and redesign our collective relationship to natural systems? Can we make desirable imaginative changes?”

Dat zijn de vragen waarop An Ocean of Possibilities een antwoord zocht in de oproep aan fotografen om diegenen aan ons voor te stellen die zelf proberen alternatieven te ontwikkelen om onze wereld minder verkeerd en misschien zelfs een beetje beter te maken.
Het beeld dat uit de uitgebreide zoektocht naar voren komt – met inbegrip van de meer dan zevenhonderd inzendingen – is een voorlopige kaart met vele nog onbevaren wateren. Op deze kaart vinden we ogenschijnlijk ongerelateerde groepen mensen, die veranderingen in gang zetten die gering of zelfs zinloos lijken, maar die zouden kunnen uitgroeien tot brede bewegingen die de loop van de geschiedenis veranderen. Want alles lijkt onmogelijk, totdat het gebeurt.

Dit is de reden waarom An Ocean of Possibilities grassroots-actiegroepen voor zelfbestuur heeft samengebracht met getuigenissen van individuele soldaten die stelling nemen tegen de oorlogen waarin ze vochten. Of een klein dorpje in Finland aandoet, waar Congolese immigranten actief worden aangemoedigd zich te vestigen. Het verbindt ons met kleine IT-start- ups in het door crisis getroffen Griekenland, onderzoekt het gezicht van sociale vernieuwers, bedrijven en op
de markt gebaseerde benaderingen voor armoede in Afrika. Het verbindt Aziatische stedelingen opnieuw met de natuur ze achterlieten bij het migreren van het platteland naar de stad. Het volgt gezinnen en individuen die liever een leven off the grid zoeken, teruggaan naar kleinschalige landbouw, en elkaar helpen om dat te bereiken door kennis en ervaringen te delen. Het belicht campagnevoerders voor landrechten, de bescherming van waardevolle ecosystemen en zelfbeschikking. Het laat jongeren in de Arabische wereld vertellen van hun dromen en hoop, die ze nastreven in tijden van sociale en politieke overgang.

Kortom, het maakt zichtbaar hoe we het hoofd kunnen bieden aan de uitdagingen waar we ons voor geplaatst zien, niet geleid door een utopische droom, maar door te proberen de krachten van het heden, die ons willen doen geloven dat onze toekomst in steen is gehouwen, te hacken.