Movement_17; Tasman Sea

Ze maakt geen gewone foto’s met een camera in haar hand, maar zet haar apparatuur—zoals statieven en camera’s—in het landschap. Daarna laat ze de natuur zelf invloed hebben op wat er wordt vastgelegd. Zo wordt de Tasmanzee, een wilde en altijd bewegende zee tussen Australië en Nieuw-Zeeland, een soort ‘mede-kunstenaar’ in het maken van de foto. Het beeld ontstaat langzaam over een langere tijd, en niet in één snel klikmoment. Daarmee laat Nishioka zien dat foto’s niet altijd door alleen mensen gemaakt worden, maar ook samen met de omgeving. Ze stelt ook vragen over wie er eigenlijk ‘de baas’ is over een beeld van de natuur, en of het wel eerlijk is om die natuur zomaar vast te leggen. Door de technologie haar gang te laten gaan in plaats van alles zelf te bepalen, ontstaat een samenwerking tussen mens, machine en natuur. Het werk laat goed zien hoe technologie en natuur met elkaar verbonden zijn—soms botsend, soms samenwerkend, maar nooit helemaal te controleren.